Alderliefst spekkenmeiske

An en alderliefst spekkemeiske, die sjuust rechtover mijn koâmer weunt. 'E liedsje in de gênsche volkstoâle ¹.

Oâs ek ê zie, mee-j-ê blêwe ûge
Noâr mij gekiërd, zû duuvels snel
In ê grijs kliëd, mee groene linte
Dan joâg' mijn 'erte altijd zû fel -
Oâs ek ê zie.

Oâs ek ê zie beminlijk laache'
t'Wijl 'k ê 'en totse² uit 't vijnster zend,
Dan goâ' mijn' gloed alles te bove':
Giĕ' schuunder meiske 'n es er in Gent -
Oâs ek ê zie.

Oâs ek ê zie in êwe' wijnkel,
Dan kwaam ek toch zû geire' bij-j-ê,
Om ê te zegge', da' 'k ê beminne',
Moâr doâr es weere ê voâder, nê³
Dat ek ê zie.

Oâs ek ê zie, zoe 'k woârlijk wijnsche'
Ghiël ê gezin noâr Verapa' ⁴,
Verdomd! 'k en kan 'et niemiër 'êwe'
Mee-j-êwen viezen 'iër papa⁵ -
Oâs ek ê zie.

Oâs ek ê zie, begint te koke'
'et jeugdeg bloed in mijne bist⁶:
'K mocht ê-j-om'elze', troetele', kisse -
Oâs ik moâr kost - noâr 'ertelist,
Oâs ek ê zie.

Oàs ek ê zie, durf ek 'oâst 'ope',
Da' mijn liefde ê nie-j-en verveelt:
Vind ek ê nie geduureg bleuze',
Terbinst ê voetsje⁷op den vloer speelt -
Oâs ek ê zie?

Oâs ek ê zie, dan moe 'k mij vroâge',
Of 'et azû-j-es gelijk ek dacht;
Kan ek ê vijnster moâr beklemme' ⁸
'k Zal 'et nog wete' van de nacht -
Oâs ek ê zíe!

Frêdse⁹ uit de Velstroâte.
(Door bemiddeling van Dr. k. ledeganck.)

Toelichting:

¹ Allicht schreef Frêdse uit de Veldstroate dit liefdesgedicht tussen 1843 en 1881. Inderdaad, 1843 omwille van de naam “Verapa/Verapaz” (zie voetnoot ⁴) die in het genoemde gedicht voorkomt, en 1881 omdat het gedicht dan werd ingezonden voor publicatie in 1882

² totse: zoen

³ nê: nu, precies op het ogenblik dat

⁴ Verapa: dit verwijst naareen stuk Belgische geschiedenis. In 1843 kocht koning Leopold I het aan de Atlantische kust gelegen Guatemalaanse discrict Santo Tomas de Castilla. Dit overzeese gebied (Belgische kolonie van 1843 tot 1854) werd niet gebruikt als economisch wingewest, wel om er werklozen, kansarmen en avonturiers – die men hier liever kwijt dan rijk was – naar af te voeren. Als lokmiddel werd de kolonie voorgesteld als een waar land van belofte. De meeste migranten stierven echter tijdens de bootreis of, ter plaatse, aan tropische ziekten of door armoede.
Zodra de bevolking dit doorhad, sprak zij van Verapaz, naar “tu ne verras pas”, m.a.w. “een bestemming die men nooit zal bereiken” en men zong het spotliedje

“Wie goat er mee naar Verapas
Doar moete wij nie wirke
Eten en drenke op eu gemak
Sloape gelijk e virke”.

In Gent gaf het volk de naam “Verapa” eerder cynisch aan een beluik in de wijk Muide, plaats waar de kandidaat-emigranten werden verzameld voor hun tocht naar de kolonie (men zou ze wellicht nooit meer terug zien). “Iemand naar Verapa wensen” betekende dus zoveel als “iemand naar de maan, naar de hel wensen”.
Meer over “Verapa/Verapaz”, zie internet: An van Dienderen: Tu ne verras pas Verapaz, http://cici.ugent.be/nl/onderzoekers/an) evenals de sites
http://www.elektrischerschnellseher.com/verapaz/inhoud.htm en
http://nl.wikipedia.org/wiki/Santo_Tom%C3%A1s_de_Castilla

⁵ viezen‘ier papa: slecht geluimde heer vader

⁶ bist: borst

⁷ Terbinst ê voetsje: terwijl uw voetje

⁸ Kan ek ê vijnster moâr beklemme' : kan (kon) ik maar naar uw venster klimmen

⁹ Frêdse: Fredje, Alfredje (schuilnaam; de echte naam is niet gekend)

Lees dit boek online op dbnl.nl