Artevelde tot zijn volk

T[en] j[are] 1343

Benaude Nederlanden,
Ghy draegt den bast al om u strot,
Rept fluex u vrome handen.
Volkslied van ‘tj. 1567

Hoe lang duldt gy nog schandelyke banden,
O Dietsche volk, om uwe leên?
Hoe lang ziet gy nog op uw stranden,
Den Vlaming door den Gal vertreên?
Buigt gy dan moedeloos den schedel,
Omdat een vreemd gespuis, vermetel,
Zich draegt als heerscher over ’t land?
Omdat de Wael, in waelsche toonen,
Den Belg verneedren, straffen, hoonen,
En kneevlen durft in vuigen band?

Zijt gy door oorlogskans gevallen?
Werdt gy door ’t lemmer neêrgeveld? –
Wie trachtede ooit uw sterke wallen
Te dwingen door het krijgsgeweld?
Buigt gy dan willig voor den vreemden,
Die in uw steden, in uw beemden,
Zich als uw meester draegt en acht?
Of zijt gy t’ onrecht niet gelasterd,
En diep door vreemd verkeer verbasterd,
Onwaerdig van uw voorgeslacht?

Maer neen! reeds deden duizend stemmen,
Zachtmoedig en ter goeder uer,
Des Vlamings beê ten troone klemmen,
By ’t opgedrongen slaefsch bestuer,
Dat spottend met ’s lands bittre klachten,
Het heiligst recht scheen te verachten.
Hondshongerig verhit op roof,
Betrad het immer boozer paden,
En met den vloek des volks beladen,
Bleef ’t voor des inzaets zuchten doof.

Kan men geen recht nu meer bekomen,
Dan door geweld, den sabel in de hand! –
Wy moeten ’s vyands macht niet schroomen;
Wy werden nooit door lafaerds overmand.
Dat zy vergaen die ons verachten;
Vereenen wy onz’ aller krachten,
Vertreên wy die ons nedertrad.
Welaen! verheffen wy de zwaerden;
Verjagen wy die trotsche onwaerden,
En dat hun schild in spaenders spat.