En is het niet aan het oude ras van trotse burgers, aan de verbeten, bijna religieuze arbeidslust (...), dat de stad die morele, intellectuele en fysieke kracht dankt.

Giuseppe Ungaretti (1933)

Terug naar index

Francine Notteboom: *Geworteld staan in niemandsland* (1984), p. 41
De stad is een land van genade

De winterdagen tot een vriend geschapen
deinen de vlagen het mistweer nog na
ver weg het dorp over de daken
de stad is een land van genade.

Schaars speelt het licht door de ramen
op muren de schaduw van tedere gebaren
klankloos de stem van geweten
ergens wordt meer nog geleden.

Witter dan sneeuw de lakens
rond het lichaam een balsem van rust
gesust door de wind
heeft de slaap de smaak van een kind.

Vind dit boek in de bibliotheek Gent

Interne links

[Auteurs] Notteboom, Francine