kleine, niet te bedaren bruid met onder / je bed nog al je minnaars van vroeger / morsig feestvarken (...) / geschept uit de placenta van Leie en Schelde

Roel Richelieu van Londersele (2003)

Terug naar index

Eddy Levis: *Reinoart de Vos* - *Noarverteld en op rijm gezet in ‘t Gentsch noar ‘t Midelnederlans verhoalinkske deur Eddy Levis* (voorpublicatie okt. 2007)
Reinoart de Vos

Openingsverzen van Van den Vos Reynaerde, in een Gentse bewerking door Eddy Levis.

Noarverteld en op rijm gezet in ,t Gentsch
noar ,t origineel Middelnederlans verhoalinkske.

Gieljam vertelt de proloog

Gieljam die Madocke schreef,
Zuudat hij tsnachts veel wakker bleef
Die kost het nie verdure
Da Reinoarts avonture
In 't Vloams nog ongeschreve bleve.
Nistig gingt hij dus aan 't zoeke
In de muffe Woalsche boeke.
Moar da verhoalk’ hoa Aernout nuunt begost
En nie omda het hij nie kost.
Peist nie da 'k hier goa zoage
Moar 'k wil aan sommigte wa vroage:
Zuuwel aan boerenkinkel of aan dwoas
Aan kuifel of aan galgenoas
Dien hier 't verhoal zijn komen hure
Den inhèwd nie te goan versmure
Onder leugens en 't avontuurverhoal
Onaangetast te loate zuudat gien wartoal
Wordt verteld en nie de regel geldt:
’t Verhoalke stoa nie op zijn pute
Het trekt er op gelijk den bok zijn klute.
En 'k zeg het nie al veur mijn eige
Want zuust moar stilte en veel zwijge
Zoen mijn gedichte zijn, en woare 't nie
Da een chiquémadam o, ironie
Mij 't verhoalinksk’ op dee schrijve.
Ik hekel boer’n en domme wijve
Die nie hoofs en wille leve
En nie wrie om maniere geve.
Doarom die hè kik Reinoarts leve
Van noald tot droads’ hier opgeschreve.
Veur oarm of rijk, veur vrèw’ en kind
Ge moet 'e kier urken(1) hoe dat 't begint:

Nobel hèwd Rijksdag

’t Was omtrent de Sinksendoage,
Mee 't jonge groen aan buum’ en hoage
Dat de keunink aan liet zegge
Dat hij ne Rijksdag ging belegge.
Alles zoe nu van de vreê geniete
Want gien bieste mocht nog bloed vergiete.
Zuu ne Rijksdag was uuk goe veur 's keunings lof
Oanz’ all’moal kwoame noar zijn Hof.
Gès(2) en woater, fris en rein,
Overdekt’ge 't Keuninksplein.
De rechterstoel, van schuunste stof,
Stond doar in 't middent van den Hof.
Doarop, ier 't fiest begost,
Zoe Nobel hure wie kloage kost.
Reintse vos, vol biestestreke,
Hoa tot hiertoe 't Hof ontweke
Want hij hoa te wrie misdoan
Veur der noartoe te durve goan:
Wie da hem schuldig weet ontziet
En wa al schuld hoa Reinoart niet?...
Oas g’huul het Hof verzoameld was,
Was ter alliene moar den das
Die nie’ en kloagdeg’ over Reinoart,

De valschoard mee den grijzen board.
Wolf Isengrijn en zijn genute,
Diet hij genoeg hoa keune klute,
Gingd iestes(3) veur de Keunink stoan
Want t’ was hulder veel aangedoan.
Hij sprak: “Gij die hier Keunink zijt,
’k Doe beroep op uw edelheid,
Op uw gevoel veur recht en genoade.
Hè compasse mee mijn schoade
Die de Reinoart mij hee aangedoan.
’k Hè van hem g’huul wa deurstoan.
Hij hee begod mijn wijf verkracht! (4)
En mijn kinders oast versmacht!
Hij hee ze bepist woar dan ze lage,
Zuu dan der twië nie mier zage
En der nu stekeblend van zijn.
En hij kluut moar vuurt, het gruut fenijn...
Woar al het Loaken hier in Gent
Gemoakt van perkament,
Ze zoen der al zijn wanbedrijve
Nie op nere keune schrijve
Wat dat hij mijn vrèwen hee misdreve
Luupt te verre uit de schreve
Om te blijven ongewroke...”

noten:

(1) luisteren
(2) gras
(3) als eerste
(4) Mnl. Dat hij mijn wijf hevet verhoerd

Vind dit boek in de bibliotheek Gent

Interne links

[Auteurs] Willem die Madocke maakte
[Anoniemen] Reinaert
[Auteurs] Levis, Eddy
[Overzichten] De gêntsche toale: overzicht gentse dialectschrijvers