Voor ons is elke stad, elk park, ja, elk punt ter wereld, een Gent. Voelen we ons misschien niet voortdurend belegerd? En is niet ieder van ons een stad, een kasteel, langs alle kanten belegerd?
Adolf Herckenrath: Gentsche kanteelen en relikwieën (1947), z.p.
Sint-Baafsabdij
Gij staat zoo eenzaam, en zoo verstoken,
een aschepoester schier gelijk,
en achter traliën verdoken,
slaapt g’in een dood verlaten wijk.
Klimop heeft weelderig zijn ranken
langs uwe puinen neêrgevleid;
zoo zijn de wonden van uw flanken
door groene windselen bevrijd.
Uw gangen van de stilte wegen,
en ’t is alsof uit ’s hemels poort
nog englen-reien nederzegen,
de boodschap brengend van Gods woord.
Hier zweeft de wierook langs uw wonden,
voor wie door uw geheim bezield,
u nadert als ter offeronde
en in gedachte nederknielt.
--------------------------------------------------------------------------------
© Familie Herckenrath, 2006