Tram drie

Twee generaties vrouwen jagen hun Amerikaanse droom na: Myriam emigreert kort na de Tweede Wereldoorlog, Elise volgt haar geliefde, Eric, zoon van Myriam, tegen de laatste eeuwwisseling naar de Verenigde Staten en Mexico. Allebei worstelen ze met moeilijke familierelaties en gevoelens van ontheemding, schuld en heimwee naar Gent.

Het is bijna Kerstmis, dacht Elise, ik ga bijna weer naar huis. Ze hadden tickets geboekt om op 19 december [2001] te vertrekken naar België en Eric had nog steeds zijn paspoort niet laten vernieuwen, iets waar Elise bloednerveus van werd.

‘In San Francisco kan dat in één dag,’ zei hij zorgeloos. ‘Tijd genoeg.’
(…)

Ze dwaalden door de stad en reden met de tram langs enkele van die duizelingwekkend steile hellingen die Elise herkende uit de films.
‘I wish my father was here,’ zei ze tegen Eric. ‘Hij was ontvanger op de tram [in Gent] en als kind was meerijden met tram drie voor mij het summum van geluk.’