Zoo stoot het Steen der Graven langs de Lieve, / symbool van leed en nooit verstorven klacht, / vooraan op ’t plein (...) / Een huizenrei van donkre weelde en pracht.
René de Clercq: De noodhoorn: vaderlandsche liederen (1916), p. 46
Gent
Gent!
Vol klinkt uw naam,
kort als een daad, vast als 't ciment
van Vlaanderens wezen en zijn faam.
Vechtstad, in heel de wereld staat,
voor goed en kwaad,
geen burcht van koppigheid opeen
als in uw oud stout steen.
Eeuwen zijn meêgeperst
door elken muur, door elk gewelf.
Als ooit dit harde harte berst,
sterft Vrijheid zelf.
In Gent heb ik geleefd,
in Gent heb ik geloofd.
Daarom draag ik zoo hoog mijn hoofd,
als een die kop en kijkers heeft.
Kort als een daad, vast als 't ciment
van Vlaanderens wezen en zijn faam,
vol klinkt uw naam,
Gent!