Men hore [Anseele] in zijn eigen taal, zijn Gents dialect, de zo soepele, kernachtige spraak, ruig en ruw, zo geestig ondeugend en slecht gemanierd, een beetje canaljeus zelfs
FRAGMENTEN
- // Gand mon amour
uit: Guido Lauwaert (sam.): Om Gent gedicht (2010), p. 93-96
- // Ma bonne-maman (à Swynaerde)
Maurice Maeterlinck: Bulles bleues (1948), p. 80 & 113
- // Le songe d’un antiquaire
Philip Kervyn de Volkaersbeke: Le songe d’un antiquaire (1853) p.172-184
- // Toen ik klein was en onder tafel woonde
Roel Richelieu van Londersele, Een mens op de bodem (2001), p. 41
- // Belfort
Adolf Herckenrath: Gentsche kanteelen en relikwieën (1947), z.p.
- // Vlaenderen, dagh en nacht denc ic aen uCyriel Verschaeve: *Verzameld Werk* (1954-1961), 8 dln., dl. 7: *Voor Vlaanderen*, p. 671-672
- // Klokke RoelandAlbrecht Rodenbach: *Al de gedichten* (1888), geciteerde ed. *Verzamelde werken*, dl. II, 1956, p. 148-149
- // Le BeffroiSuzanne Lilar: *Une enfance gantoise* (1976), p. 11-14