En is het niet aan het oude ras van trotse burgers, aan de verbeten, bijna religieuze arbeidslust (...), dat de stad die morele, intellectuele en fysieke kracht dankt.

Giuseppe Ungaretti (1933)

Terug naar index

BEKAERT, PIET

(Vichte, 08.05.1939 - Deurle, Sint-Maertens-Latem, 07.07.2000)

Piet Bekaert schreef poëzie en korte verhalen maar was ook actief als plastisch kunstenaar en fotograaf.
Hij studeerde Beeldende Kunst aan St. Lucas en aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, beide te Gent. Nadien vervolmaakte hij zich als binnenhuisarchitect in de Académie Julian te Brussel en in het Pratt Institute te New York, waar hij een Master of Science behaalde in “interior design”.
Terug in België sloot hij zich aan bij een bureau voor architectectuur, ruimtelijke ordening en design op de Visserij. Later opende hij daar een meubelzaak. Hij woonde enkel van 1970 tot 1973 in Gent, in de Lange Boomgaardstraat.

In 1971, naar aanleiding van een overzichtstentoonstelling in de Gentse Richard Foncke Gallery, verscheen een lijvige catalogus van zijn werk als plastisch kunstenaar en fotograaf. Voorts publiceerde hij in de jaren ’80 en ’90 verschillende kunstboeken over tuinen in Vlaanderen en in de rest van België en twee werken over zijn schilderijen. In de laatste decennia van zijn leven was hij vooral bedrijvig als schilder van abstracte en impressionistisch aandoende, bevallige schilderijen en aquarellen van binnenkamers en tuinen met veel licht en bloemen. Hij was niet bang om, tegen de agressiviteit van zijn tijd in, schoonheid te scheppen.

Ondanks zijn buitengewoon actief leven en zijn grote bedrijvigheid als plastisch kunstenaar, lag zijn literair werk hem toch nauwer aan het hart.
Al rond zijn twintigste publiceerde hij, onder het pseudoniem Pimajojuko, de bundel Gedichten en korte verhalen (1959), twintig dichtoefeningen en enkele korte verhalen.
Zijn prozadebuut, de poëtische roman Amarillis, verscheen in 1971. In hetzelfde jaar werd hij redactielid van het tijdschrift Yang, waarvoor hij de rubriek architectuur en sculptuur op zich nam.
Zijn in 1975 verschenen dichtbundel, Gotisch blauw : honderd gedichten, was een verheerlijking van de liefde, de natuur en de verwonderingen van het leven, een spel met taal, met een zijdelingse blik naar Guido Gezelle.
In 1991 volgde de fraai uitgegeven dichtbundel Een kathedraal als troostprijs : 77 gedichten, ingeleid door Antoon van Wilderode. Het was een volwassen, aanstekelijke en sprankelende bundel van een echte woordkunstenaar.

[Daniël van Ryssel]

Over Piet Bekaert: