En is het niet aan het oude ras van trotse burgers, aan de verbeten, bijna religieuze arbeidslust (...), dat de stad die morele, intellectuele en fysieke kracht dankt.

Giuseppe Ungaretti (1933)

LEESTIP VAN DE WEEK (13)

Nieuws

Na zijn rechtenstudies in Leuven liep Verhaeren stage bij de Brusselse strafpleiter en avant-gardist Edmond Picard (1836-1924). Zo werd hij de spreekbuis van het artistieke en literaire reveil aan het eind van de 19de eeuw, met baanbrekende artikels over veelbelovende kunstenaars als James Ensor, en sloot hij zich aan bij het vernieuwende tijdschrift *La jeune Belgique*.

Verhaeren liep school in het Gentse Sint-Barbaracollege in de Savaanstraat. In 2005 werd daar door de Oudleerlingenbond ter ere van de beroemde dichter een gedenkplaat aangebracht. Zijn collegegenoot Grégoire le Roy noemde Verhaeren “pas Gantois de naissance, mais (...) par sa préférence et son affection pour cette ville.” Zo evoceerde Verhaeren de figuur van Jacob van Artevelde en het opstandige karakter van de Gentenaars, leverden de stad en zijn geboortestreek Sint-Amands hem het thema van zijn eerste naturalistische dichtbundel Les Flamandes (1883) en later ook de inspiratie voor het overrompelende Les villes tentaculaires (1895, Ndl. Tentakelsteden), waarin hij zijn humanistisch geloof uitzong.

Zijn intimistische liefdespoëzie werd bijzonder gewaardeerd in het Gentse; een villa in Deurle, aan de grote bocht van de Leie, is zelfs genoemd naar zijn bundel Les heures claires (1896). Verhaeren las ook meermaals voor in de Franstalige Cercle littéraire et artistique aan de Recollettenlei in Gent nadat hij zich al definitief te Parijs had gevestigd.

Verhaerens kritisch proza over de literatuur en de kunst in de driedelige Impressions en in de vijfdelige Toute la Flandre droegen veel bij tot het internationaal bekend maken van het Gents verleden.

De schilder Theo van Rysselberghe portretteerde Verhaeren in zijn bekende werk *La lecture d’É*mile Verhaeren (1903, Museum voor Schone Kunsten, Gent) en heel wat componisten lieten zich door zijn werk inspireren, onder meer Maurice Ravel. De stad Gent eerde hem met een Emiel Verhaerenlaan in deelgemeente Gentbrugge.

Lees meer details in het lexicon en bijhorende bibliografie op deze website: literairgent.be/lexicon/verhaeren-emile

Verhaerens verzamelde poëzie is heruitgegeven door Michel Otten (9 delen, 1994-2012): https://gent.bibliotheek.be
Het werk van Emile Verhaeren in Nederlandse vertaling is verspreid over meerdere publicaties en vertalers: https://gent.bibliotheek.be/catalogus?q=verhaeren–Language=Nederlands

Luister naar de gedichten van Emile Verhaeren op YouTube.
Yvon Jean leest La Ville.
Nicolas Mispelaere doet hetzelfde op het podium: Les-villes-tentaculaires