En is het niet aan het oude ras van trotse burgers, aan de verbeten, bijna religieuze arbeidslust (...), dat de stad die morele, intellectuele en fysieke kracht dankt.
BÉLORGEY, ELISABETH
(Dijon, 1952 - )
Franse schrijfster die reeds zeventien jaar in Brussel woont.
Ze kreeg een vorming in literatuur en in humane wetenschappen.
Behalve auteur van een doctoraat over Claude Simon: Le mythe de la révolution dans l’œuvre de Claude Simon, publiceerde ze ook drie romans, Une saison en Abyssinie (2001), Autoportrait de Van Eyck (2001) en Les neuf énigmes de l’architecte (2006) evenals één novelle, Valentin, opgenomen in Aime-moi encore (2004) Zij is literair raadgeefster bij een belangrijke uitgeverij in Parijs en sinds 1984 editoriaal medewerkster van de Bulgaars-Franse filosofe en schrijfster Julia Kristeva.
Elisabeth Bélorgey en Gent
Naar eigen zeggen (in een brief dd. 19.09.2009 aan ondergetekende) heeft Elisabeth Bélorgey geen speciale band met Gent. Wel bracht haar interesse voor de Bourgondische hertogen en voor de Vlaamse primitieven haar naar deze stad voor een bezoek aan het retabel van Het Lam Gods.
In Autoportrait de Van Eyck, een fictieve autobiografie, beschrijft zij de trotse strijd in de woelige 15de eeuw van Jan Van Eyck, die met sensualiteit het bloeiende humanisme van de renaissance inluidt.
Gent wordt in deze roman herhaaldelijk vermeld, maar meestal enkel bij naam. Naar het einde van de roman toe, wanneer Jan van Eyck zijn broer Hubert in Gent gaat opzoeken, en nog verder wanneer hij eindelijk beslist het retabel van het Lam Gods af te werken, komt Gent meer in beeld. Bélorgey beschrijft dan een wandeling van Jan langs de Graslei en rond de Sint Baafs- en Sint Niklaaskerken (p. 155-158).
[Pieter Philips]
Over Elisabeth Bélorgey:
- Autoportrait de Van Eyck, zie internet http://www.critiqueslibres.com/i.php/vcrit/520
- Autoportrait de Van Eyck, zie internet http://www.livredepoche.com/livre-de-poche-3152980-elisabeth-belorgey-autoportrait-de-van-eyck.html. Resumé